Historisch-psychologische Untersuchungen über den Ursprung und das Wesen der menschlichen Seele überhaupt: und über die Beseelung des Kindes insbesondereJ. G. Cotta, 1851 - 164 lappuses |
Citi izdevumi - Skatīt visu
Bieži izmantoti vārdi un frāzes
alſo anima intellectiva anima rationalis anima sensitiva Ansicht Aristoteles autem Averroes Begehren belebe bemerkt beseelt bloß Canon carnem carnis Clemens Concil von Vienne corpore corpus daher demnach deßhalb dieſe dieß Embryo Empfindung enim Erde ergo erst etiam Fleisch forma corporis Fötus Geiſt geistigen Geistseele gewiß Gott göttlichen Gregor Gregor von Nazianz Gregor von Nyssa heißt höhere homine hominis homo humani illud irdischen iſt Körper läßt Leben lebendigen Lebenseinheit Lebensprincip leiblichen Leibseele lichen Materie Menschen menschlichen Leibes muß Natur Naturpsyche Naturseele nothwendig Occam organischen Pflanzen Photius potest Princip quae quam quia quidem quod sagt Scholastiker secundum ſei ſein ſeiner seyn sinnlichen sogenannte neuere Dualismus ſondern specie spiritus substantielle Substanz sunt Tertullian Thätigkeit Theil Theodoret Thier Thierseele Thomas von Aquino todt Trichotomie unserer Unsterblichkeit vegetativa verbunden vernünftige Geist vernünftige Seele vero verschieden weiß Wesen wesentlich wieder wohl zugleich zwei καὶ τὸ
Populāri fragmenti
29. lappuse - Je suppose que le corps n'est autre chose qu'une statue ou machine de terre que Dieu forme tout exprès pour la rendre la plus semblable à nous qu'il est possible, en sorte que non seulement il lui donne...
10. lappuse - Omnia mutantur, nihil interit: errat et illinc hue venit, hinc illuc, et quoslibet occupat artus spiritus eque feris humana in corpora transit inque feras noster, nee tempore deperit...
47. lappuse - Quid quid enim habemus in animo commune cum pecore, recte adhuc dicitur ad exteriorem hominem pertinere. Non enim solum corpus homo exterior deputabitur, sed adjuncta quadam vita sua, qua compages corporis et omnes sensus vigent, quibus instructus est ad exteriora sentienda : quorum sensorum imagines infixae in memoria, cum recordando revisuntur, res adhuc agitur ad exteriorem hominem pertinens.
204. lappuse - Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terrae, et inspiravit in faciem ejus spiraculum vitae, et factus est homo in animam viventem.
108. lappuse - Hanc concupiscentiam, quam aliquando Apostolus peccatum appellat, sancta Synodus declarat Ecclesiam Catholicam nunquam intellexisse peccatum appellari, quod vere, et proprie in renatis peccatum sit, sed quia ex peccato est, et ad peccatum inclinat.
116. lappuse - Nam sicut anima rationalis et caro unus est homo, ita Deus et homo unus est Christus.
159. lappuse - ... ei incorruptibilitas debetur. Quando ergo anima est sensitiva tantum, corruptibilis est: quando vero cum sensitivo intellectivum habet, est incorruptibilis. Licet enim sensitivum incorruptionem non det, tamen incorruptionem intellectivo auferre non potest.
47. lappuse - Spiritus, quo sentimus ; anima, qua vivimus ; corporis, quo incedimus. Sunt qui ex anima tantum et corpore subsistere hominem disserentes, spiritum in eo tertium, non substantiam velint intelligi, 40 sed efficientiam, per quam et mens in nobis, et sensus et cogitatio et animus appellantur. Et utique non sunt tôt substantiae, quoi nomina.
97. lappuse - Ixxv, art. 3); non enim corrumperetur, corrupto corpore. Et ideo cum non sit forma subsistens, habet se in essendo ad modum aliarum formarum corporalium, quibus per se non debetur esse ; sed esse dicuntur, inquantum composita subsistentia per eas sunt.
95. lappuse - Et ideo dicendum est quod cum generatio unius semper sit corruptio alterius, necesse est dicere, quod tam in homine, quam in animalibus aliis, quando perfectior forma advenit, fit corruptio prioris ; ita tamen quod sequens forma habet quidquid habebat prima, et adhuc amplius : et sic per multas generationes et corruptiones pervenitur ad ultimam formam substantialem tam in homine quam in aliis animalibus.