Römische Alterthümer, 1. sējumsWeidmannsche Buchhandlung, 1856 |
Saturs
11 | |
14 | |
15 | |
16 | |
18 | |
22 | |
31 | |
33 | |
41 | |
42 | |
43 | |
44 | |
46 | |
50 | |
53 | |
58 | |
62 | |
67 | |
69 | |
74 | |
76 | |
79 | |
83 | |
88 | |
91 | |
99 | |
100 | |
108 | |
113 | |
114 | |
123 | |
127 | |
134 | |
138 | |
144 | |
151 | |
152 | |
154 | |
155 | |
156 | |
162 | |
173 | |
181 | |
183 | |
240 | |
243 | |
248 | |
258 | |
271 | |
281 | |
286 | |
300 | |
312 | |
323 | |
332 | |
342 | |
348 | |
358 | |
369 | |
376 | |
384 | |
396 | |
407 | |
420 | |
425 | |
433 | |
438 | |
445 | |
453 | |
458 | |
464 | |
468 | |
475 | |
485 | |
488 | |
499 | |
510 | |
524 | |
542 | |
558 | |
572 | |
592 | |
613 | |
631 | |
644 | |
655 | |
659 | |
Citi izdevumi - Skatīt visu
Bieži izmantoti vārdi un frāzes
ager ager publicus Agnaten Alterthümer ältesten arrogatio aufser Ausdruck Bedeutung Begriff beschränkt Beziehung blofs capitis deminutio Census Centurien Clientel Clienten coemtio comitia centuriata comitia curiata comitia tributa comitiis confarreatio Curien dafs daher daſs defshalb Dion Eigenthum Eigenthumsrecht Entstehung Entwickelung erst Etrusker Familie Familienrechts Form Frau Gell gens gentes gentes patriciae Gentilen Gewalt grofse heifst imperium indefs interrex italischen jure Quiritium jus commercii Kinder Klasse König Königthum konnte läfst latinischen Latium libertus lichen Magistrate mancipatio mancipium manus mufs mufste Namen nexum nothwendig pater familias patres patria potestas patriarchalischen Patricier patronus Personen Plebejer Plebs Plut populus prätorische Privatrechts quiritarischen Quirites Ramnes und Tities Recht rechtliche res familiaris res mancipi res nec mancipi römischen Staates Romulus rücksichtlich Sabiner sakralen sakralrechtliche schen Senat Servianischen Servius Tullius Sklaven Sohn später Staatsrechts stand sui heredes Tarquinius Thatsache Theil traditio Tribus tutor ursprünglich usucapio Varr Varro Vater Verhältnifs Volkes
Populāri fragmenti
167. lappuse - Gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt. Non est satis. Qui ab ingenuis oriundi sunt. Ne id quidem satis est. Quorum majorum nemo servitutem servivit. Abest etiam nunc. Qui capite non sunt deminuti.
115. lappuse - Hunc ego hominem (vel hanc rem) ex iure Quiritium meum esse aio, isque mihi emptus est hoc aere aeneaque libra: deinde aere (ie nummo) percutí t libram, idque aes dat ei, a quo mancipio accipit, quasi pretil loco.
229. lappuse - Numae imposita precatus ita est : ' luppiter pater, si est fas hunc Numam Pompilium, cuius 9 ego caput teneo, regem Romae esse, uti tu signa nobis certa adclarassis inter eos fines, quos feci.
114. lappuse - Mancipii res sunt praedia in Italico solo, tam rustica, qualis est fundus, quam urbana, qualis domus; item jura praediorum rusticorum, velut via, iter, actus, aquaeductus ; item servi et quadrupedes, quae dorso collove domantur, velut boves, muli, equi, asini. Ceterae res nee mancipii sunt ; elefanti et cameli, quamvis collo dorsove domentur, nee mancipii sunt, quoniam bestiarum numero sunt.
277. lappuse - Lex horrendi carminis erat: duumviri perduellionem iudicent. Si a duumviris provocarit, provocatione certato. Si vincent, caput obnubito, infelici arbori reste suspendito, verberato vel intra pomerium vel extra pomerium.
103. lappuse - Titio tam jure legeque filius siet, quam si ex eo patre matreque familias ejus natus esset, utique ei vitae necisque in eum potestas siet, uti patri endo filio est. Haec ita uti dixi, ita vos, Quirites, rogo.
122. lappuse - Is cui res in jure ceditur, rem tenens ita dicit : HUNC EGO HOMINEM EX JURE QUIRITIUM MEUM ESSE...
176. lappuse - Paulus, sent. rec. 3. 4 a and 7 ' moribus per praetorem bonis interdicitur hoc modo : quando tua bona paterna avitaque nequitia tua disperdis liberosque tuos ad egestatem perducis, ob eam rem tibi ea re commercioque interdico.
138. lappuse - Deinde testator tabulas testamenti tenens ita dicit: "haec ita ut in his tabulis cerisque scripta sunt, ita do ita lego ita testor itaque vos Quirites testimonium mihi perhibetote...
591. lappuse - Ne quem censores in senatu legendo praeterirent neve qua ignominia afficerent, nisi qui apud eos accusatus et utriusque censoris sententia damnatus esset.