Tite Livi Ab urbe condita libri, 1. sējums,1-2. daļasWeidmannsche buchhandlung, 1879 |
Bieži izmantoti vārdi un frāzes
acie Aeneas animo Annalisten arma atque auctor belli bello bellum bezeichnet Bücher castra Cicero Comitien consules daher darent deinde Diac Dictator Dion erant erat erst erwähnt esset etiam Fabius Faunus Fetialen foedus fuit gebraucht Geschichte gewöhnlich haec haud Hdschr hostes hostium Ianiculum inde inter Interrex ipse Iuppiter Jahre König konnte Krieg latinischen Latium Lavinium lich Livius magis Magistrate Marq modo Mommsen neque nihil nomen nunc omnes omnia omnibus patres patrum Plebejer plebis Plebs Plin Plut Polybios pomerium populi populum Praef primo primum prope pugna quae quam quia quibus quidem quisque quod quoque regem regnum Romae Romam Romani römischen Romulus satis scheint Senat sibi später Staates Stadt sunt tamen Tarquinius Theil Tribus urbem urbis Valerius Valerius Antias velut Verg Volk Volsker wahrscheinlich zweiten punischen Krieges
Populāri fragmenti
80. lappuse - Adeo quanto rerum minus, tanto minus cupiditatis erat; nuper divitiae avaritiam et abundantes voluptates desiderium per luxum atque libidinem pereundi perdendique omnia invexere.
61. lappuse - Nam quis nescit primam esse historiae legem, ne quid falsi dicere audeat ? Deinde ne quid veri non audeat...
44. lappuse - Quae ante conditam condendamve urbem poeticis magis decora fabulis quam incorruptis rerum gestarum monumentis traduntur, ea nee adfirmare nee 7 refellere in animo est. Datur haec venia antiquitati, ut miscendo humana divinis primordia urbium augustiora faciat...
16. lappuse - Romanis, caelestes ita velle, ut mea Roma caput orbis terrarum sit: proinde rem militarem colant, sciantque et ita posteris tradant nullas opes humanas armis Romanis resistere posse.' Haec," inquit, "locutus sublimis abiit.
24. lappuse - ... deserto praesidio eos fugere; si transitum pontem a tergo reliquissent, iam plus hostium in Palatio Capitolioque quam in laniculo fore. Itaque monere, praedicere, ut pontem ferro, igni. quacumque vi possint, interrumpant; se impetum hostium, quantum corpore uno posset obsisti, excepturum.
174. lappuse - Numa rege fuerat, requirentes, unam opem aegris corporibus relictam, si pax 8 veniaque ab diis inpetrata esset, credebant. ipsum regem tradunt volventem commentarios Numae, cum ibi quaedam occulta sollemnia sacriflcia lovi Elicio facta invenisset, operatum iis sacris se abdidisse; sed non rite initum aut curatum id sacrum esse, nee solum nullam ei oblatam caelestium speciem, sed ira lovis sollicitati prava religione fulmine ictum cum domo conflagrasse.
190. lappuse - te novacula cotem discissurum: cape haec et perage, quod aves tuae fieri posse portendunt.' turn ilium baud 5 cunctanter discidisse cotem ferunt. statua Atti capite velato, quo in loco res acta est, (in comitio) in gradibus ipsis ad laevam curiae fuit, cotem quoque eodem loco sitam fuisse memorant, ut esset ad posteros miraculi eius monumentum.
72. lappuse - Placuit igitur oratorem ad plebem mitti Menenium Agrippam, facundum virum et, quod inde oriundus erat, plebi carum. Is intromissus in castra prisco illo dicendi et horrido modo nihil aliud quam hoc narrasse fertur...
145. lappuse - Lucus erat, quem medium ex opaco specu fons perenni rigabat aqua. Quo quia se persaepe Numa sine arbitris velut ad congressum deae inferebat, Camenis eum lucum sacravit, quod earum ibi concilia cum coniuge sua Egeria essent.
13. lappuse - Hoc illud est praecipue in cognitione rerum salubre ac frugiferum, omnis te exempli documenta in inlustri posita monumento intueri; inde tibi tuaeque rei publicae quod imitere capias, inde foedum inceptu, foedum exitu, quod vites.